Ηταν όλοι τους εκεί,σαράντα άτομα, από τις 4 τα ξημερώματα.Πριν τα κοκόρια λαλήσουν.Με βλέματα γεμάτα ανυπομονησία αλλά και ανησυχία.
Στην βολή των θέσεων οι νέοι διαλέξαν γαλαρία,οι υπερήλικες μπροστινές θέσεις.
Περάσαμε τα σύνορα χωρίς καθυστέρηση.Πρώτος σταθμός η Ραιδεστός.Καφεδάκι με θέα την θάλασσα του Μαρμαρά.
Εκεί και ο πλανόδιος κουλουράς(μεταξύ μας τα ελληνικά κουλούρια είναι πιο νόστιμα)στήθηκε να τον φωτογραφήσω.
Σε μιάμιση ώρα είμασταν στην Κωνσταντινούπολη.
Δρόμοι μαγεία με ΄νησίδες γεμάτες λουλούδια.
Στην Πόλη είχα ξαναπάει.Αλλά κι αυτή την φορά όπως και την πρώτη η συγκίνηση νότισε τα μάτια.Αισθανόμουν ότι αυτή η τεράστια πόλη μου ήταν γνώριμη ότι την ήξερα σπιθαμή προς σπιθαμή...
Πήγαμε κατευθείαν στο Καπαλί Τσαρσί,την σκεπαστή αγορά,το πολύμορφο παζάρι.
Ξεχυθήκαμε στα δρομάκια του χαζεύοντας την πραμάτεια των καταστημάτων,κάναμε απίστευτα παζάρια,γεμίσαμε τα χέρια μας με άχρηστα στην ουσία πραγματα ,ναργιλέδες,ντέφια και κομπολόγια χαθήκαμε στα στενά και το ευχαριστηθήκαμε.Για ένα τρίωρο περιπλανηθήκαμε στα χρώματα και κουρασμένοι στην κυριολεξία πήγαμε στο ξενοδοχείο για δίωρη ξεκούραση
Το βράδυ φαγητό και διασκέδαση.Σε κάτι δρομάκια και μαγαζάκια όμοια με της Πλάκας.Πραγματική διασκέδαση.
Μες την καρδιά της Πόλης μία Τουρκάλα νύφη,μία χορεύτρια οριεντάλ,μία Τουρκάλα ξεναγός και μία ομάδα Ελλήνων χορεύανε ακατάπαυστα στους ρυθμούς της ποντιακής λίρας.Απίστευτη κατάσταση.
Οι μεγαλύτεροι ευχαριστηθήκανε και το ουρί.Η αλήθεια είναι ότι το ουρί ευχαριστήθηκε περισσότερο γιατί η χαρτούρα έπεσε άφθονη...
Επιστροφή στοξενοδοχείο και βέβαια δεν γίνεται κουβέντα για ύπνο.Η νεολαία μας γυρνούσε από δωμάτιο σε δωμάτιο οι γυναίκες ντυμένες με στολές οριεντάλ και οι άνδρες να ακολουθούν...
Επόμενη μέρα πρώτος σταθμός η πλατεία του Σουλταν Αχμέτ ο Ιππόδρομος.
Μετα στο τζαμί του Σουλτάν Αχμετ ή μπλε τζαμι
Οι Τούρκοι πλένανε τα πόδια τους για να μπουν στο τέμενος.Εμείς έπρεπε να βγάλουμε τα παπούτσια και να σκεπάσουμε τους γυμνούς ώμους.
Αγία Σοφία...τι να πει κανείς...
Ασάλευτη μες στις πνοές μας...από τ'απελπισμένα βάθη η ιστορία...
Κρυφομιλήματα μεταξύ μας.Εβλεπα τους παλιούς,τους πιστούς,στο στήθος τους άνεμος καφτός, κρυφά να τρίζει η προσευχή τους,παλεύοντας η ανάσα να βγαίνει...
Μουσείο πλέον η Αγια Σοφιά μας και μόνο η ανάμνηση όνειρο εχθρικό...
Η Μεγάλη Εκκλησιά όπως ονομαζότανε στην αρχή.Μετά τον 5ο αιώνα πήρε το όνομα Αγία Σοφία και το διατήρησε σε όλη τη βυζαντινή περίοδο.Από τους Τούρκους έγινε τζαμί και ονομάστηκε"Αγιασόφια".Το 1934 στις 24 του Οκτώβρη ο Ατατούρκ διέταξε η Αγία Σοφία να γίνει μουσείο...
Επόμενη περιήγηση στο παλάτι του Ντολμάμπαχτσέ(κήπος γεμισμένος).Το παλάτι είναι έργο πολλών καλλιτεχνών ντόπιων και ξένων.Χλιδή και μεγαλοπρέπεια,με ευρωπαικά έπιπλα διαφορετικών ρυθμών.
Κατάφερα να βγάλω από το εσωτερικό του μία μόνο φωτογραφία
διότι με πήρε είδηση ο Τούρκος φρουρός και μου έκανε παρατήρηση.
Κι από εκεί στην Βασιλική Δεξαμενή.Απίστευτα όμορφη, εξωπραγματική,κατασκευασμένη από τον Κωνσταντίνο τον πρώτο για να εξασφαλίσει την υδροδότηση της Πόλης κατά την διάρκεια πολιορκίας.
Μεσημέρι πλέον πήραμε το καραβάκι για βόλτα στον Βόσπορο.
Βόσπορος το στενό της θάλασσας στην Πόλη που χωρίζει την Ευρώπη από την Ασία.Ο Βόσπορος που στολίζεται από τα παλάτια του Ντολμαμπαχτσε του Τσιραγάν και του Μπεηλερμπεη,με τα οχυρά της Ρωμυλίας και της Ανατολίας με τις αποβάθρες και τα εστιατόρια του με τα θαλασσινά,με τα ξύλινα σπίτια τα κιόσκια και τα περίπτερα που στολίζουν αυτήν την ξακουστή δίοδο με τους ερασιτέχνες ψαράδες του και με τις δύο κρεμαστές γέφυρες του να ενώνουν τις δύο ακτές.
Αυτή την βόλτα την απόλαυσα όσο τίποτα άλλο.Απομονώθηκα από τους υπόλοιπους ,έκατσα μπροστά και οι σκέψεις μου κύκλωσαν την θάλασσα.Κάποια στιγμή οι κλεψύδρες μου έσταξαν και πρόλαβα να κρύψω την υγρασία τους πίσω από την φωτογραφική μου μηχανή.
Οχυρό Ρωμυλίας,το έχτισε ο Μεχμέτ ο Κατακτητής με σκοπό να εμποδίσει το Βυζάντιο που ήταν κυρίαρχο του Βοσπόρου ναδεχθεί βοήθεια από βορρά.
Η βόλτα στον Βόσπορο κράτησε ένα δίωρο.Κι ενώ επιστρέφοντας από αυτήν το γκρουπ μας πήγε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση εγώ τόσκασα για την Αιγυπτιακή αγορά,ναγοράσω χάντρες και κορδέλες.
Είναι η δεύτερη σκεπαστή αγορά της Πόλης.Κατασκευάστηκε με διαταγή της Σουλτάνας Χατιτζέ Τουρχάν.μητέρας του Μεχμέτ του 4ου.
Πέρα από τις χάντρες αγόρασα κι ένα αποξηραμένο τσαμπί χουρμαδιάς με άπειρα χουρμαδάκια επάνω και το κουβαλούσα σε όλο το ταξίδι αγκαλιά μη μου σπάσει...
Moυ θύμησε τα λουλουδάδικα στην Βασιλέως Ηρακλείου στην Σαλονίκη!
Κατά τις επτά το βράδυ βόλτα στον πεζόδρομο Μπεήογλου με την υπέροχη αγορά του και καφεδάκι στον εικοστό όροφο του Μαρμαρά Hotel υπό το φως κεριών και απαλής μουσικής με θέα την φωτισμενη Κωνσταντινούπολη.
Στις δέκα όλοι μαζί για κοσμοπολίτικη διασκέδαση.Αγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί,Σουηδοί Βούλγαροι,Σέρβοι και τρία γκρουπ Ελλήνων να διασκεδάζουν με την φανταστική φωνή του Ελληνα από την ΚΩ που οι Τούρκοι τον αποκαλούν Αλη.
Και ο δικός μας Σπύρος έδωσε ρεσιτάλ στην παράσταση με τα μαχαίρια αποδεικνύοντας ότι οι Ελληνες είναι αφοβοι και ατρόμητοι στα μαχαίρια των Τούρκων.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο με το κέφι στο ζενίθ.Ζητήσαμε να ανοίξει το μπαράκι του ξενοδοχείου στον ογδοο όροφο και μέχρι της 4 το τι χορός και διασκέδαση υπήρχε δεν περιγράγεται.Και μετά από δωμάτιο σε δωμάτιο αυτή την φορά με ντέφια και νταούλι σαν παιδάκια που πάνε πενθήμερη εκδρομή.Για ύπνο δεν συζητάμε...
Τρίτη μέρα τελευταία.Εγερτήριο στις επτάμιση,πρωινό και κατευθείαν Πατριαρχείο κι από εκεί μονή Βλαχερνών και Μπαλουκλί.
Άπό εκεί στο κατάστημα με τα μπαχάρια τους παστουρμάδες τα γλυκά...
Και μετά στο σπίτι της Λωξάνδρας για φαγητό και τους Τούρκους να χρεώνουν παρά πάνω φαγητά από αυτά που φάγαμε...
Κι ενώ είχαμε μία ώρα ελεύθερη για να πάμε στην αγορά του galaxy δεν είχαμε κουράγιο να κουνηθούμε.Απλωθήκαμε στα πεζουλάκια και περιμέναμε το λεωφορείο να μας οδηγήσει στην πατρίδα..
Ενα μπλοκ είναι λίγο για να γράψει κανείς για την Πόλη.Είναι υπέροχη η Κωνσταντινούπολη αλλά νάχεις μέρες αρκετές στην διάθεση σου να την γυρίσεις να την περπατήσεις.
Να επισκεφτείς το μουσείο της Τουρκικής και Ισλαμικής τέχνης,το Τοπ Καπί,το Κιόσκι με τις φαγιάνσ,το Αρχαιολογικό Μουσείο,το Μουσείο της Αρχαίας Ανατολής,το Γενί Τζαμί,Το υδραγωγείο,το συγκρότημα του Φατιχ Τζαμί, τα Ψηφιδωτά της μονής της Χώρας,το παλάτι του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου,τα Τείχη της Πόλης,Το Επταπύργιο,τον Πύργο του Λέανδρου,Τα Πριγκηπόνησα και...και...
Αναμετρώντας τις στιγμές θέλω να πω ότι πάρα πολύ βαθειά με πότισαν τα χρώματα και οι μυρωδιές της Πόλης,τα κύτταρα μου όλο το τριήμερο ήταν ξυπνητά και η μνήμη μου σε διχασμό για το τότε με το τώρα.
Κι όμως όταν περάσαμε τα σύνορα τα Τουρκικά και μπήκαμε στα Ελληνικά τα πρόσωπα μας παρόλη την κούραση φωτιστήκανε,ο αέρας είχε άλλη καθαρότητα ήταν ελαφρύς και χωρίς δεύτερη σκέψη αρχίσαμε όλοι να χειροκροτάμε...
Λείψαμε μόνο τρεις μέρες...
